Media publiczne w erze posttelewizyjnej EBOOK

Media posttelewizyjne są wynikiem ewolucji modeli dystrybucji treści – od tradycyjnych, scentralizowanych do bardziej zróżnicowanych. W nowym medialnym ładzie twórcy i konsumenci treści mają większą kontrolę nad tym, co oglądają, czego słuchają i w jaki sposób się komunikują, a to z kolei prowadzi do większej różnorodności i kreatywności.

Monografia dotyczy funkcjonowania sektora publicznych mediów w dobie przełomowych zmian, głównie technologicznych. W pierwszej i drugiej części autor omawia istotne zjawiska i procesy kształtujące kontekst społeczny, polityczny, a przede wszystkim technologiczny, w jakim rozwijają się obecnie media. Część trzecia została poświęcona badaniom nad korzystaniem z mediów i ich konsumpcją w nowym kontekście kulturowym i technologicznym. Część czwarta i piąta charakteryzuje funkcjonowanie organizacji nadawców publicznych w nowym krajobrazie technologicznym i kulturowym. Autor omówił również kwestie regulacyjne, organizacyjno-prawne, a także mechanizmy finansowania nadawców publicznych. W ostatniej części zarysowuje możliwe scenariusze przyszłości mediów publicznych.

Książka Media publiczne w erze posttelewizyjnej przynosi odpowiedź na pytania:

• Jakie wyzwania technologiczne i finansowe stoją przed sektorem publicznych mediów?
• Jak nadawcy publiczni dostosowują się do zmieniających się preferencji i zachowań odbiorców?
• Jakie są najlepsze praktyki dotyczące finansowania i zarządzania mediami publicznymi, zwłaszcza zmianą technologiczną?
• Jak media publiczne mogą zapewnić obiektywność, niezależność i różnorodność informacji w erze fake newsów i dezinformacji?
• Czy i jak mediom publicznym uda się zdobyć i utrzymać zaufanie społeczne?
• Jak sektor publicznych mediów może wykorzystać nowe technologie do poprawy swojej oferty, pozycji rynkowej i rozszerzenia zasięgu?

Stanisław Jędrzejewski – profesor nauk społecznych, wykładowca w Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie. Jest autorem licznych artykułów, raportów, monografii dotyczących radia i nowych mediów, w tym monografii Od radia Marconiego do mediów strumieniowych. Rewolucja technologiczna, ewolucja przekazu i odbioru (Warszawa 2020).

Pracował w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1998–2012), w Centrum Badań nad Komunikacją i Społeczeństwem na Uniwersytecie Minho w Bradze w Portugalii (2009–2011). Był członkiem Zarządu Polskiego Radia S.A. (1994–1998), dyrektorem Programu I Polskiego Radia (2003–2005), członkiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w 2005 r. i przewodniczącym Rady Nadzorczej Polskiego Radia SA (2011–2014), a w latach 1995–2007 członkiem i wiceprzewodniczącym Komisji Radiowej European Broadcasting Union w Genewie. Wchodzi w skład kilku rad redakcyjnych czasopism naukowych, w tym „Radio Journal: International Studies in Broadcast&Audio Media” i „Central European Journal of Communication”.