Sydonia. Słowo się rzekło /OM/

Na przełomie XVI i XVII stulecia Księstwo Pomorskie przeżywało swój złoty wiek, a przez

Europę przetaczała się fala polowań na czarownice. Dotarła do Szczecina. Tam, w 1620 roku

stracono Sydonię von Bork. Jej procesem żyło całe Księstwo, bo oskarżona należała do

najstarszego szlacheckiego rodu Pomorza, a wśród stawianych jej zarzutów znalazł się jeden

szczególny: uśmiercenie panującego księcia. Broniła się niemal rok. Odwoływała zeznania złożone

podczas tortur. W końcu przyznała się i została stracona. Tyle że po jej śmierci książęta z

panującego rodu Gryfitów zaczęli umierać jeden po drugim. Na oczach przerażonych Pomorzan

wymarła ich rodzima dynastia, a księstwo zniknęło z map, rozszarpane pomiędzy Szwecję i

Brandenburgię. Legenda o klątwie rzuconej przez Sydonię na ród Gryfitów na trwałe zagościła w

umysłach mieszkańców. Mówiono, że to zemsta za niedotrzymaną obietnicę.

Akta procesowe Sydonii von Bork przetrwały zawieruchę dziejową. Cherezińska rekonstruuje

historię tej wyjątkowej kobiety, sięgając do starych dokumentów. Dlaczego oskarżono starą

szlachciankę? Czy była ofiarą mordu sądowego, czy awanturnicą, która sama wpakowała się w

kłopoty? Kim była najsłynniejsza pomorska czarownica? I dlaczego o jej rodzie mówiono: To jest

stare jak Bork i diabeł?