Kryzysy Polski współczesnej. 1990-2022

Każdy z tych kryzysów na swój sposób spowodował, że niektóre struktury administracyjne, społeczne lub gospodarcze uległy destabilizacji, a państwo niemalże „zadrżało w posadach” – z Wprowadzenia.

*

Mimo pokaźnej już liczby publikacji dotyczących różnych kryzysów jakie wstrząsnęły III Rzeczpospolitą, brak było dotąd książki, która podjęłaby ten problem w sposób przekrojowy, a równocześnie syntetyczny. Lukę tę udało się w udany sposób wypełnić prof. Andrzejowi Piaseckiemu – z recenzji prof. Antoniego Dudka.

*

III Rzeczpospolita w latach 1990-2022 została dotknięta dwoma bardzo poważnymi i długimi kryzysami. Pierwszy – transformacyjny – towarzyszył jej narodzinom, drugi, rozpoczęty pandemią, trwa nadal, a wojna na wschodzie Ukrainy utrudnia podsumowanie tego okresu. Zapewne rok 2022 będzie symbolem przesilenia, które zostanie uznane za punkt zwrotny w historii Polski, a może i świata – z Podsumowania.

*

Zaletą książki jest jej oderwanie od dominujących politycznych narracji opisujących najnowszą historię Polski, co widoczne jest w szczególności w trudnych rozdziałach poświęconych lustracji i kryzysowi rządowemu w roku 1992 czy kryzysowi parlamentaryzmu w roku 2016. Ta ostania zaleta książki powinna z czasem przesądzić o jej szerokim uznaniu i stosowaniu w pracy ze studentami, odróżniając ją od silnie uwarunkowanych bieżącymi sporami książek z wyraźną tezą publicystyczną lub polemiczną – z recenzji dra hab. Rafała Matyi.