Komunikacja między radą nadzorczą a zarządem w polskich spółkach giełdowych OUTLET

Egzemplarz outletowy. Może posiadać drobne uszkodzenia, przetarcia, zabrudzenia, które nie utrudniają korzystania z książki

MONOGRAFIA NAUKOWA

 Praca doktorska, na bazie której powstała monografia Komunikacja między radą nadzorczą a zarządem
 w polskich spółkach giełdowych. Perspektywa członków rad nadzorczych, została uznana przez jury
 XVI edycji konkursu Verba Veritatis za NAJLEPSZĄ PRACĘ DOKTORSKĄ z dziedziny etyki biznesu.

Monografia poświęcona jest komunikacji pomiędzy radą nadzorczą a zarządem w polskich spółkach giełdowych, przedstawionej z perspektywy członków rad nadzorczych. Komunikacja jest istotna dla realizacji przez rady zadań nadzorczych oraz wspomagania zarządu w realizacji misji spółki. Jak wynika z wielu badań, zarząd ma przewagę informacyjną nad radą nadzorczą i może ukierunkowywać przekazywanie informacji zgodnie z własnymi celami. Ta asymetria w przekazywaniu informacji utrudnia radom nadzorczym wykonywanie funkcji przypisanych im przez kodeks spółek handlowych i statuty spółek. Wzmaga również naturalny konflikt występujący między akcjonariuszami i menedżerami. W łagodzeniu tego konfliktu rada nadzorcza może odgrywać istotną rolę.

Celem monografii jest odpowiedź na pytania: jakimi cechami powinna się charakteryzować komunikacja między radą nadzorczą a zarządem oraz jak należy ją poprawić, aby była możliwa realizacja zadań postawionych przed radą. Na podstawie literatury przedmiotu oraz regulacji prawnych i regulacji o charakterze dobrych praktyk stworzono zestaw korporacyjnych i zewnętrznych czynników kształtujących komunikację między radą nadzorczą a zarządem w spółce publicznej. Przedstawiono wszystkie instytucjonalne formy komunikacji, starając się je ocenić i zhierarchizować, oraz opracowano typologię cech komunikacji pomiędzy radą nadzorczą a zarządem z perspektywy tejże rady.

Autor przeprowadził również pogłębione wywiady z członkami rad nadzorczych polskich spółek giełdowych, które zaowocowały propozycją rozwiązań prowadzących do poprawy procesu komunikacji, próbą określenia perspektyw modelu anglosaskiego w Polsce czy zjawiska postępującej profesjonalizacji podejścia do rad nadzorczych.

Publikacja zainteresuje nie tylko członków kodeksowych organów spółek publicznych, ale także inwestorów indywidualnych i instytucjonalnych, którzy mogą potraktować ją jako przyczynek do refleksji nad możliwościami wykorzystania potencjału rad nadzorczych.

 Monografia jest opracowaniem oryginalnym w skali krajowej. Autor, działający w praktyce gospodarczej, podjął się realizacji studium wstępnego i wykonał je w sposób świadczący o odpowiednich kompetencjach. [...] Jego dużym osiągnięciem jest opracowanie typologii cech komunikacji między radą nadzorczą a zarządem z perspektywy tejże rady. W wyniku badania członków rad nadzorczych spółek publicznych działających w Polsce autorowi udało się – bez bezpośredniego nawiązania do specyficznych uwarunkowań prawnych, ekonomicznych i kulturowych – zidentyfikować zbiór cech komunikacji. Ma on dwie zalety. Po pierwsze, jest specyficzny dla członków tej grupy (nie chodzi o reprezentatywność w statystycznym ujęciu, ale o sposób postrzegania problemu). Po drugie, zbiór ten można traktować jako podstawę dalszych badań.
 - z recenzji dr. hab. Czesława Mesjasza, prof. UEK, Katedra Procesu Zarządzania, Wydział Zarządzania

 Książka stanowi oryginalne rozwiązanie ważnego i aktualnego problemu naukowego związanego z komunikacją między dwoma organami statutowymi spółek – radą nadzorczą i zarządem. Autor właściwie sformułował cel rozprawy oraz poprawnie przeprowadził studia literaturowe. Osadził przy tym temat i rozważania w dotychczasowym dorobku teoretycznym, co wskazuje na jego dużą wiedzę w zakresie nadzoru korporacyjnego. Prawidłowo zaprojektował i przeprowadził jakościowe badania empiryczne, wnikliwie przygotowując model i pytania badawcze, a później analizując, prezentując, a także interpretując i syntetyzując wnioski. Pokazał przy tym, że ma odpowiednią wiedzę i umiejętności metodyczne. Wzbogacił i rozszerzył dotychczasowy dorobek naukowy w zakresie nadzoru korporacyjnego.
 - z recenzji dr. hab. Leszka Bohdanowicza, prof. UŁ, Katedra Strategii i Zarządzania Wartością Przedsiębiorstwa
 

Michał Rogatko – doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauk o zarządzaniu i jakości. Ekspert w zakresie nadzoru korporacyjnego, w szczególności roli rad nadzorczych i wewnętrznych mechanizmów nadzoru. Zajmuje się również zarządzaniem strategicznym z uwzględnieniem celów zrównoważonego rozwoju w strategii firmy. Pracę doktorską obronił w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, w Kolegium Zarządzania i Finansów. Ukończył również podyplomowe studia w Stockholm School of Economics oraz w Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie. Ma wieloletnie doświadczenie menedżerskie zdobyte w podmiotach różnych branż, polskich i zagranicznych, w obszarze sprzedaży i marketingu. Pełnił funkcje zarządcze w organach spółek kapitałowych. Sprawował również mandaty w radach nadzorczych spółek notowanych na GPW w Warszawie. Członek rady nadzorczej Stowarzyszenia Emitentów Giełdowych i aktywny uczestnik inicjatyw podejmowanych w środowisku członków rad nadzorczych. Prowadzi zajęcia i uczestniczy w spotkaniach ze studentami w Szkole Głównej Handlowej, Collegium Civitas, Akademii Leona Koźmińskiego oraz na Uniwersytecie Warszawskim.