Dziewczynka, która nie potrafiła nienawidzić

"Dziewczynka, która nie potrafi nienawidzić" Lidii Maksymowicz i Paola Rodariego to dowód na to, że literatura obozowa nadal może pomieścić kolejne dzieła ku przestrodze kolejnych pokoleń. Historia dziewczynki, która była poddawana eksperymentom medycznym Josefa Mengelego, przeraża w takim samym stopniu, w jakim inspiruje jej późniejsza postawa.
 
Lidia była trzyletnią dziewczynką, kiedy minęła wielką bramą z napisem "Arbeit macht frei". W obozie koncentracyjnym Auschwitz jak wiele dzieci, które musiały natychmiast dorosnąć, starała się nie poddawać. Nie płakała, kiedy na jej przedramieniu tatuowano numer obozowy ani gdy przychodził po nią doktor Mengele, przed którym chowała się pod pryczami.
 
Cieszący się fatalną sławą Anioł Śmierci uwodził jowialnością i doskonałymi manierami, a jednocześnie to właśnie ON jednym gestem decydował o czyjejś śmierci i przeprowadzał eksperymenty, których wielu nie przeżyło. Lidia miała zapamiętać je do końca życia. Kiedy wyzwolono obóz, dziewczynka trafiła do rodziny zastępczej, aby po latach dowiedzieć się, że jej prawdziwa matka żyje. Jej postawa wobec życia po wyjściu z piekła budzi podziw i uznanie.