Przywiązanie w kontekście wrażliwości rodzicielskiej, socjalizacji oraz wpływów kulturowych

Przywiązywanie się jest zjawiskiem uniwersalnym kulturowo oraz typowym nie tylko dla gatunku homo sapiens. To dzięki niemu potomstwo poszukuje opieki rodziców, zaś rodzice tę opiekę zapewniają. To również w dużej mierze dzięki niemu możliwe jest poznawanie świata, uczenie się i stawanie się samodzielnie funkcjonującą jednostką. Przywiązanie jest też wymiarem, który leży u podłoża mechanizmów sterujących zachowaniem, kompetencji związanych ze strategiami regulacji emocji i organizacji doświadczeń społecznych, a w konsekwencji także wielu innych wymiarów ludzkiej adaptacji, na przykład z osiągnięć szkolnych, liczby zainteresowań czy umiejętności komunikacyjnych. Przywiązanie jest też związane z zaspokajaniem podstawowych potrzeb psychologicznych człowieka, współzależności, autonomii i kompetencji. Stąd zapewne ogromne zainteresowanie tym zagadnieniem ze strony badaczy, klinicystów i terapeutów.

Na poziomie naukowym teoria przywiązania jest jedną z najbardziej wpływowych teorii psychologicznych XX wieku. Jest ona także podstawą wielu podejść terapeutycznych określanych jako attachment-based therapy oraz programów interwencyjnych promujących ufność przywiązaniową w rozwoju dzieci. Niemniej jednak relatywnie mało wiemy o kontekstualnych uwarunkowaniach rozwoju przywiązania, szczególnie poza okresem wczesnego dzieciństwa.

Katarzyna Lubiewska opisuje przywiązanie i rodzicielstwo oraz ich kontekstualne, w tym kulturowe, uwarunkowania. Prezentuje kluczowe założenia teorii, opisuje rozwój przywiązania i występujące w jego zakresie różnice indywidualne, przybliża metody pomiaru przywiązania. Ostatnia część książki zawiera raport z przeprowadzonych przez autorkę badań nad domenami socjalizacji oraz międzypokoleniową transmisją przywiązania.